Przykłady ćwiczeń

  1. I.                  Ćwiczenia obniżonych funkcji utrudniających proces czytania                 i pisania:

 

  1. 1.     Pamięć werbalna (inaczej słowna) gromadzi słowny zapis treści myśli. Za pamięć werbalną odpowiada płat potyliczny.
  2. a.      Trenujemy pamięć i koncentrację!

Poprzez stosowanie odpowiednich ćwiczeń, metod i technik zapamiętywania, dzieci mogą rozwijać pamięć, uwagę i koncentrację oraz wyobraźnię.

  1. b.      KONCENTRACJA to umiejętność skupienia i utrzymywania uwagi na ściśle określonych zadaniach czy zagadnieniach. Umiejętność ta rozwija się stopniowo w toku życia dziecka. Dziecko w wieku 2- 4 lat potrafi skupić uwagę na okres 5 - 15 minut,          w wieku 5 - 6 lat na około 20 - 30 minut, w momencie rozpoczęcia nauki okres ten stopniowo się wydłuża.

 

Zestaw ćwiczeń:

• Memory - gra polega na łączeniu w pary i zapamiętywaniu, gdzie ukryte są takie same obrazki. Najlepiej by obrazki przedstawiały zwierzęta, pojazdy, zabawki, rzeczy bliskie dziecku. Najprostsze wersje przeznaczone są już dla 3 latków. Starsze dzieci doskonale poradzą sobie z większą ilością obrazków.

• Rysunek na plecach - Dziecko siedzi na podłodze. Zamyka oczy. Druga osoba rysuje mu na plecach np. domek, słońce, kwiat itp. Dla starszych dzieci mogą to być litery, cyfry. Następnie pytamy je, co zostało narysowane. Jeśli dziecko nie potrafi odpowiedzieć na pytanie - czynność powtarzamy.

• Gry planszowe - wspomagają rozwój intelektualny dziecka, uczą poprzez zabawę. Gry takie jak warcaby czy szachy uczą rozważania różnych opcji rozgrywki, rozwijają umiejętność zapamiętywania poszczególnych sytuacji oraz poprawiają zdolność logicznego myślenia.

• Skojarzenia – gra w skojarzenia rozwija pamięć, koncentrację, spostrzegawczość dziecka. Polega na dobieraniu w pary obrazków, które do siebie pasują, lub wyszukiwaniu w zbiorze tego obrazka, który nie pasuje do pozostałych.

 Inną wersją gry w skojarzenia może być zabawa polegająca na rzucaniu do siebie piłką, gdzie każdy kolejny rzut to wymienienie słowa kojarzącego się z poprzedzającym, np. rozpoczynamy od słowa: stół (rzut piłką do dziecka), dziecko odpowiada nam rzutem piłką oraz skojarzeniem do słowa stół, np. krzesło itd. (np. kuchnia – lodówka – lody…).

• gry komputerowe – np. dyslektyk II, Koncentracja 1 - skuteczne metody koncentracji - program komputerowy

   Ćwiczenia poprawiające pamięć i koncentrację – edukacyjny program komputerowy dla dzieci i dorosłych.

• Ogólne ćwiczenia na koncentrację, takie jak: rysowanie po śladzie, połącz kropki, odwzorowywanie symboli, wycinanki, kolorowanki itp.

O czym jeszcze należy pamiętać:

1. Zapewnij dziecku stały harmonogram dnia – pory posiłków, nauki, odpoczynku, snu.
2. Nie porównuj wyników pracy dziecka z wynikami innych. Zawsze punktem odniesienia powinny być poprzednie osiągnięcia danego dziecka.

3. Słuchaj uważnie - pytaj jak minął dzień, co dobrego i złego się dziś wydarzyło. Utrzymuj kontakt wzrokowy z dzieckiem. Reaguj na to, co mówi, aby wiedziało, że go słuchasz. Nie udawaj zainteresowania. Jeśli masz dość lub jesteś zajęty, przerwij rozmowę.
4. Bądź uczestnikiem zabawy - aktywny udział dorosłego sprawia, że dziecko bardziej angażuje się w zabawę, bawi się chętniej i dłużej.

5. Ogranicz czas spędzany przed telewizorem (komputerem)– dokonuj selekcji programów - wybieraj te, które dostosowane są do wieku i możliwości dziecka (bardzo niekorzystna jest sytuacja, gdy od najmłodszych lat dziecko wychowuje się w obecności stale włączonego telewizora). Podobnie rzecz ma się z komputerem i grami multimedialnymi, które przywołują uwagę mimowolną dziecka, nie wymagając wysiłku koncentracji uwagi dowolnej.
6. Organizuj domowe obowiązki - Dziecko może mieć kłopoty z organizowaniem sobie pracy, ale Twój przykład będzie je uczył, jak sobie radzić z chaosem. Używaj kalendarza, karteczek samoprzylepnych, rób listy zakupów przed wyjściem. Pokazuj mu, że tak jest wygodniej. Z czasem zacznijcie planować jego zajęcia (odrabianie lekcji, czas na zabawę              i obowiązki).

7. Starsi uczniowie:

a. Czytanie ze zrozumieniem. Interpretowanie tekstu: Kto był bohaterem? Co czuł? Dlaczego to zrobił? Która z postaci zachowała się podobnie?

b. Analizowanie i syntetyzowanie faktów: streszczenia. Wyodrębnianie słów – kluczy. Definiowanie pojęć: tworzenie krzyżówek. Wzmacnianie pamięci sekwencyjnej: wiersze.

c. Wzbogacanie słownictwa: wyrazy pochodne, skojarzenia.

d. Omawianie różnic pomiędzy językiem staropolskim a współczesnym.

e. Dokonywanie klasyfikacji wyrazów, kojarzenie, ujmowanie związków pomiędzy wyrazami.

f.  Rozbudowywanie zdań. Układanie opowiadań z podanymi wyrazami. Tworzenie rymów, wierszy.

Charakterystyczne objawy zaburzeń percepcji słuchowej

Wiek dziecka

 

Symptomy zaburzeń percepcji słuchowej

 

Umiejętności szkolne,                   w których odzwierciedla się występowanie zaburzeń

 

Pisanie:

 specyficzne trudności w pisaniu ze słuchu. Zniekształcenia pisowni, czasami „zlepki liter”

 trudności w pisaniu wyrazów ze zmiękczeniami, dwuznakami, głoskami zatracającymi dźwięczność (zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne        (w-f, b – p, g-k)

 trudności w analizie zdań na wyrazy, wyrazów na sylaby                 i głoski, łącznie przyimków                 z rzeczownikami (np. w klasie)

 opuszczanie końcówek i cząstek wyrazów, „gubienie liter”, zwłaszcza samogłosek pismo tzw. fonematyczne: dziecko pisze tak, jak słyszy (np. zamiast krzesło, pisze kszesło)

Liczne przekręcania oraz poprawki w zeszytach świadczą    o tym, że dziecko podczas pisania szczególnie ze słuchu pomaga sobie pamięcią wzrokową.

Czytanie:

 trudności w analizie
i syntezie głoskowej
i sylabowej (długo utrzymująca się technika głoskowania lub sylabizowania bez wiązania wyrazów

w całość)
 błędy w czytaniu – zamiany liter, wypuszczanie ich, zmiana brzmienia, trudności                           w zrozumieniu przeczytanej treści

Trudności występujące                 w innych przedmiotach szkolnych

 trudności w nauce języków obcych, w uczeniu się pamięciowym (tabliczka mnożenia (szybciej się uczą mając tekst przed oczami), trudności z przyswajaniem materiału           z gramatyki oraz w rozumieniu dłuższych wypowiedzi słownych

 

 

 

  1. 2.     Ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej

Koordynacja wzrokowo-ruchowa to umiejętność łączenia tego, co spostrzegamy przy pomocy wzroku z tym, co wykonujemy przy pomocy narządów ruchu (rąk, nóg). Jest to umiejętność niezbędna do opanowania techniki pisania, rysowania, wycinania, lepienia, malowania, manipulowania, ćwiczeń gimnastycznych. Koordynację wzrokowo-ruchową możemy wspomagać poprzez:

 

  1. ćwiczenia w marszu (marsz na palcach, chodem bociana);
  2. ćwiczenia w biegu (np. bieg z podskokami);
  3. ćwiczeniana równoważni (chodzenie do przodu, bokiem, obracanie się);
  4. rzucanie do celu (piłeczek, kulek papierowych itp.);
  5. zabawy z piłką, balonem, woreczkiem, obręczą – podrzucanie, łapanie, toczenie;
  6. ubieranie się, rozbieranie; 
  7. rozpoznawanie przedmiotów przy pomocy zmysłu dotyku;
  8. kreślenie linii, łuków, kół, szlaczków – w powietrzu, na papierze, tablicy, w piasku, na dywanie, po gęstej warstwie kleju (kredką, ołówkiem, kredą, palcem, pędzlem, pisakami, piórkiem, kłębkiem waty, patyczkiem, dłonią);
  9. dopasowywanie elementów o tych samych kształtach;
  10. malowanie palcami;
  11. malowanie form kolistych – ćwiczenie precyzji ruchu (zawsze zaczynając od góry,            w lewą stronę – tj. pisanie litery "o");
  12. obrysowywanie szablonów, wycinanie ich, kopiowanie, zamalowywanie;
  13. rysowanie po śladzie, łączenie kropek;
  14. rysowanie szlaczków na kratkowanym papierze;
  15. o.       labirynty,
  16. lepienie z plasteliny, masy solnej, ciastoliny, modeliny, gliny, zagniatanie ciasta;
  17. wydzieranki (różnej wielkości – od konkretnych kształtów, do małych skrawków lub pasków papieru), wycinanki, naklejanki;
  18. zabawy konstrukcyjne, majsterkowanie;
  19. układanie kompozycji wg wzoru, nakładanie na wzór, mozaiki, loteryjki;
  20. odtwarzanie wzorów z pamięci (z różnego rodzaju materiałów - klocków, patyczków, ilustracji, stempli...);
  21. ćwiczenia ma materiale obrazkowym (układanie obrazka z części według identycznego wzoru, uzupełnianie brakującej części obrazka, dobieranie par jednakowych obrazków (można zastosować ćwiczenia na komputerze).

Przykładowe ćwiczenia wykonywane w środowisku domowym: 

obieranie ziemniaków, ugniatanie ciasta (jeżeli mama robi ciasto, pierogi lub makaron), lepienie z plasteliny lub z masy solnej i uzupełnianie nią powierzchni koła, kwadratu, trójkąta, układanie z plasteliny zwierząt, zbieranie kamyków dwoma palcami jak pęsetą (np. podczas spaceru), ugniatanie papierowych kuli rzucanie nimi do celu, modelowanie w glinie, nauka pływania, naśladowanie ptaków (np. przylot bocianów), strząsanie wody z dłoni, kąpiel 
w wannie, masaż rąk, chlapanie wodą, nauka prania skarpetek, sprzątanie pokoju, układanie zabawek.

Pamiętajmy! 

Należy zachęcać dzieci do samodzielnego wykonywania czynności samoobsługowych: zapinanie i odpinanie guzików, zasuwanie i odsuwanie zamków błyskawicznych, sznurowanie butów itp.